بازی پدیا
توسعه دهنده بازی‌های هدفمند
طراحـی . مشـاوره . اجـــرا
بازی های مشارکتی
تیم سازی، ارتباط موثر، مدیریت راهبرانه
طراحی فضای بازی
منطبق بر استانداردهای شهر دوستدار کودک
بازی‌های ماجراجویانه
ساخت سازه‌های مدولار و پارکی
بازی های رومیزی
کارگاه بازی و تجربه و بارش فکری
امروزه روش‌های گوناگونی برای آموزش وجود دارد، یکی از پیشرفته‌ترین این روش‌ها یادگیری از طریق انجام بازی‌ها و درگیر کردن قدرت تحلیلی و استدلالی افراد با شرایط متنوع، کیفی و مفرح این بازی‌ها است.
فرد مشغول به بازی، در کودک خود به مکاشفه می‌پردازد و تمام هیجانات و احساسات کودکی خود را تجربه (بازنوازی) می‌کند. بازی‌ها جان انسان را با زمانی از گذشته پیوند می‌زند که بهترین خاطرات او را در بر داشته و بنابراین در مرکز دنیای کیفی او قرار دارد. همچنین او را به مواجهه دوباره با اولین ترس‌ها، نگرانی‌ها و مرزهای ریسک پذیری‌اش نیز هدایت می‌کند. حال اگر بازی‌ها حاوی پیام های آموزشی یا آشکار کننده ابعاد شخصیتی خود فرد باشد، و پس از هر بازی افراد برای کشف پیام پنهان آن تشویق و حمایت شوند، می‌توان اطمینان حاصل کرد که پذیرش افراد برای دریافت و ثبت آن پیام‌ها در سطح بالایی قرار می‌گیرد .
بازی‌های مشارکتی
بازی‌های مشارکتی بازی‌هایی هستند که برای پیشبرد اهداف مشخصی طراحی و در کارگاه‌های سفارشی شده بازی می‌شوند.
معمولا در هر کارگاه بین 12 تا 20 نفر حضور دارند و هر کارگاه از 6 تا 10 ساعت طول می‌کشد. پس از هر بازی زمانی به بیان مشاهدات و دیدگاه های همه افراد اختصاص می‌یابد. روندی که با تسهیل‌گری مربی به سمت هدف بازی سوق پیدا می‌کند.
ویژگی اصلی این بازی‌ها، بدون باخت بودن آن هاست، به شکلی که موفقیت یا عدم موفقیت یک بازی بین تمام نفرات تقسیم می‌شود. هدف عمده این بازی‌ها تقویت ارتباط موثر، کار تیمی، اعتماد به خود و دیگران و خودشناسی است.
طراحی فضای بازی
عبور از میان شاخ و برگ درختان، پرش از روی جوی آب یا رودخانه و بالا رفتن از موانع از دیرباز جزو سرگرمی های مورد علاقه کودکان بوده است. با رشد ساختارهای شهری و کمرنگ شدن نقش طبیعت در زندگی انسان ها فرصت های بسیار کمتری از این دست برای کودکان شکل می گیرد. همچنین رشد نگرانی های والدین نسبت به آسیب پذیری کودکان و در نتیجه کنترل آنها برای روبه رویی با چالش های فیزیکی باعث شده بازی های کامپیوتری، موبایل و فضای مجازی با سرعت بیشتری در زندگی آن ها ریشه دوانده و کم شدن یا حذف این بخش زندگی کودکان باعث کم شدن اعتماد به نفس و ریسک پذیری، ناتوانی در حرکات جسمانی، تنبلی عضلانی، کم شدن قدرت تصمیم گیری، شادمانی غیراصیل و نهایتا وابستگی آنها به والدین برای فعالیت‌های اجتماعی و ارتباطات انسانی می‌شود.
امروزه در کشورهای پیشرفته تلاش می‌شود فضاهای بازی تا حد امکان به شرایط واقعی طبیعت شباهت داشته باشد و کودکان به جای تکرار الگوهای از پیش تعیین شده بازی‌های معمول به کشف و خلاقیت بپردازند.
بازی‌های ماجراجویانه
در گذشته مهارت‌های فیزیکی همچون قدرت، استقامت، سرعت، انعطاف پذیری، هماهنگی در کنار فاکتورهای روانی مثل شهامت، اعتماد به نفس، ریسک پذیری و هوشیاری درکنار یکدیگرتعیین کننده برتری نسبی افراد در گروهشان بود و در نتیجه نیاز به آزمایش و تمرین آن جزو نیازهای تکاملی انسان‌ها است.
سازه‌های ماجراجویی ابزارهایی هستند که این شرایط را در قالب بازی‌های مهیج شبیه‌سازی می‌کنند. این بازی‌ها در کودکان سبب رشد فیزیکی و روانی شده و در بزرگسالان، اعتماد به نفس و سلامت را به همراه دارند.
این سازه‌ها را می توان به دو بخش بزرگ مقیاس و خانگی تقسیم نمود.
بازی‌های رومیزی
در چندسال اخیر بازی های رومیزی تنوع و فراگیری زیادی نسبت به گذشته پیدا کرده اند و به عنوان یکی از مهم ترین شاخه های صنعت سرگرمی مطرح هستند. این بازی‌ها بیشتر با فکر و هوش هیجانی مخاطبین سر و کار دارند و دامنه وسیعی را از خردسال تا بزرگسال در بر می‌گیرند. از بازی‌های ساده دورهمی یا پارتی‌گیم گرفته تا بازی‌های سنگین استراتژیک و نقش آفرینی، هر یک تاثیرات خاص خود را بر روی مخاطب می‌گذارند.
اما دسترسی خیلی از افراد به تجربه بخش عمده ای از این بازی ها محدود است. گران بودن هزینه خرید، نا آشنا بودن کافه بازی ها و سهولت دسترسی به آنها برای خیلی از افراد و از همه مهمتر سخت بودن پیدا کردن همبازی هایی که وقت و هیجان تجربه بازی ها را داشته باشند.
ما در تلاشیم به شناخت جنبه‌های مختلف این بازی‌ها بپردازیم تا با دلایل انتخاب بازی‌های خاص برای افراد متفاوت آشنا شویم و در نتیجه بازی‌ها را به عنوان روشی که بازیکن به شناخت خود بپردازد معرفی کنیم.